Kamienica Polska - genealogia wybranych rodów

"Stanisław Cianciara (ur 1891 w Łodzi zm 1952) .Rodzice-Ignacy Cianciara(ur w Kamienicy Polskiej w1865) oraz Zofia zd.Brycht ur 1865 w Stanisławowie.Wyrokiem z dnia 8-9 października 1912 skazany na zesłanie na Syberię za "Udział w przestępczym zrzeszeniu,które przyswoiło sobie nazwę NARODOWY ZWIĄZEK ROBOTNICZY wiedząc iż ma ono na celu gwałtowne,drogą zbrojnego powstania odpowiednio przygotowanych mas ludowych,oderwanie od Imperium Rosyjskiego gubernii Królestwa Polskiego i utworzenie z nich >swobodnego i niezawis łego państwa polskiego w historycznych granicach Rzeczypospolitej>,wiedząc również,że posiada ono w swym rozporządzeniu oddziały bojowe i składy broni "."
Relacja na podstawie dokumentów zebranych przez Konrada Cianciarę.
Autor: Barbara Kaczkowska (Kraków)

CIANCIARA Stanisław (1891 -1952), legionista, obrońca Lwowa, działacz Narodowego Związku Robotniczego (NZR). Ur. 3 IV 1891 w Łodzi, pochodził z rodziny czeskich kolonistów zaasymilowanych w Polsce, był synem pochodzącego z Kamienicy Polskiej (pow. częstochowski) Ignacego (1865-1914) i Zofii z Brychtów. Od 26 X 1914 w Legionach Polskich, służył w żandarmerii polowej w stopniu kaprala. W lipcu 1915 przebywał w szpitalu legionowym w Kamieńsku (pow. radomszczański), wrócił do służby. W marcu 1916 wysłany na kurację do Zakopanego; 24 II 1916 zwolniony ze służby (po superarbitracji w Krakowie). Od 3 XI 1918 walczył w obronie Lwowa, należał do załogi odcinka I (Dom Techników), pełnił służbę wartowniczą w stopniu wachmistrza. 25 XI 1918 wcielony do I batalionu 1. Pułku Strzelców Lwowskich (późniejszy 38. pułk piechoty).W 1919 zaangażował się w sprawy Górnego Śląska, był autorem publikacji uświadamiających potrzebę niesienia pomocy ze strony państwa polskiego Górnoślązakom. Napisał broszurę Górny Śląsk a Polska wydaną w Łodzi w 1919 nakładem NZR. W 1920 nakładem Łódzkiego Okręgowego Komitet Plebiscytowego opublikował broszurę Co da Polsce Górny Śląsk? Wydał ponadto: Prawda o bolszewikach (1919), Uczmy się obradować (1919). Z zawodu był buchalterem. W 1920 należał do Komisji Rewizyjnej Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Włóknistego „Praca”. Zm. w Łodzi. Jego żoną (od 1921) była Helena Zaborowska (1892 – 1955), pochodząca z Krzemieńca na Podolu (córka Kazimierza i Marii z Suchodolskich). Mieli dwóch synów, Władysława Marka (1924 -1982), członka (od 1941) organizacji Wolność, Równość, Niepodległość – Polska Partia Socjalistyczna (WRN-PPS), żołnierza 74 pp AK, pseudonim As) i Henryka (żołnierza 27 pp AK i 74 pp AK). Odznaczony Krzyżem Niepodległości (1937).(Oprac. A.Kuśnierczyk)